Recensie ARROW seizoen 2: Van vigilante naar held

het tweede seizoen overstijgt op alle vlakken

The Canary, Deathstroke, mirakuru, Nyssa Al Ghul, Huntress, Isabel Rochev, Deadshot, Bronze Tiger, Suicide Squad, Amanda Waller, Brother Blood, Olicity, Malcolm Merlyn, The Clock King, Bary Allen, S.T.A.R. Labs… Boem! Nog een reden nodig om het tweede seizoen van ARROW te bekijken?

Het eerste seizoen van ARROW was eens schot in de roos waardoor de reeks al snel op een trouwe fanbase mocht rekenen, maar met het tweede seizoen is de populariteit ervan exponentieel gegroeid, en dat is meer dan terecht. Het eerste seizoen kon ons al volledig bekoren, het tweede seizoen overstijgt op alle vlakken.

In dit seizoen gaan we vaker terug naar het eiland waar Oliver Queen tijdens enkele jaren gestrand was en o.a. Shado en Slade Wilson leerde kennen. Slade Wilson wordt gespeeld door de imposante Manu Bennett, van wie we tijdens op F.A.C.T.S. ’13 een primeur te horen kregen over het tweede seizoen en zijn, al dan niet, transformatie naar Deathstroke. De relatie tussen Slade en Oliver is de rode draad doorheen al de 23 afleveringen en zorgt voor enkele memorabele momenten, vooral voor de Olicity-fans.

Mijn persoonlijke favoriet dit jaar is Caity Lotz die de verloren dochter Sara Lance speelt, die naar Sterling City terugkeert als The Canary, een personage gebaseerd op (mijn favoriete vrouwelijke superheld) Black Canary. Het kan komen door mijn affiniteit met het personage, maar voor mij steelt ze de show in het tweede seizoen. Via gelijkaardige flashbacks als die van Oliver komen we te weten hoe zij terug in Sterling City is geraakt en het is episch.

Ondertussen moet Diggle vrede leren nemen met zijn verleden en samenwerken met Floyd Lawton/Deadshot, transformeert Roy Harper stilaan naar zijn rol als Oliver’s sidekick, draagt Moira Queen de gevolgen van haar betrokkenheid in het drama aan het einde van het eerste seizoen én haar (dubieuze) verleden,… en gebeurt er nog veel en veel meer. Toch wordt het tweede seizoen nooit chaotisch, maar past alles als een perfecte puzzel in elkaar.

Het niveau van de serie gaat over de hele lijn naar boven, zoals dat hoort bij een nieuw seizoen. De terugkerende cast is volledig in hun rol gegroeid, al blijven de acteerprestaties hier en daar wat houterig. Het productiebudget ligt iets hoger dan het eerste seizoen waardoor de special effect verbeterd zijn, maar de grootste evolutie zien we in het sterk uitgewerkte scenario. Een scenario dat over een interessante rode draad beschikt en die weet te decoreren met een verscheidenheid aan zijsprongen en meerdere verhaallijnen die een mooi geheel weten te vormen.

Mijn advies is eenduidig: kijken!